Witam  KOTKI  w środę

 Zapraszam do zabawy !

07.04.2021r.

Temat dzisiejszego dnia : Zwierzątko zwane osiołkiem

    

 

 

Oto zadania na dziś 😊 :

1.  Zabawa z wykorzystaniem wiersza B. Szelągowskiej Jedna głowa.

Podczas recytacji wiersza przez rodzica dzieci pokazują na palcach liczbę części ciała wymienionych w wierszu; dopowiadają nazwy czynności, które wykonują poszczególne części ciała (wytłuszczone w tekście). Przy kolejnych powtórzeniach dzieci starają się mówić wiersz razem z rodzicem, pokazując poszczególne części ciała i naśladując wykonywane przez nie czynności.

Głowa jedna, a w tej głowie:

jeden język do mówienia,

jeden nosek do wąchania,

jedne usta do jedzenia.

Tyle dźwięków dookoła!

Tu potrzeba uszu dwoje.

Para oczu pilnie śledzi, dokąd idą nogi twoje.

Nogi – to już inna sprawa!

Do biegania para nóg!

Ręce dwie potrzebne bardzo,

abyś wszystko robić mógł!

• Rodzic wymienia kolejno różne części ciała występujące w wierszu, a dzieci podają jak  największą liczbę nazw czynności określających, do czego one są potrzebne, np. język – mówienie, jedzenie, próbowanie, mlaskanie, oblizywanie; nos – wąchanie, kichanie, oddychanie, wydmuchiwanie; usta – jedzenie, malowanie, całowanie, cmokanie itp.

2.  Karty pracy, cz. 3, s. 28, 29.

Dzieci rysują po śladach rysunków drzew. Potem rysują drogę wokół lasu. Gdy dochodzą do zdjęcia zwierzęcia – mówią, co zapamiętały na jego temat.

3.  Karta pracy, cz. 3, s. 30.

• Kolorowanie okienek z literami tworzącymi wyrazy – nazwy zdjęć.

• Naśladowanie ruchów sowy i motyla.

4. Karta pracy, cz. 3, s. 31.

Nazywanie zwierząt w kolejnych pętlach.

− Co wspólnego mają: motyl, mrówka, osa, pszczoła, biedronka i konik polny?

(To owady: są małe, w większości fruwają, stanowią większość zwierząt żyjących na Ziemi – 75%, występują głównie na lądzie, mają trzy pary odnóży (krocznych), na głowie mają czułki, które pełnią funkcję narządów zmysłu, mają chitynowe pancerze).

− Co wspólnego mają: wrona, słowik, kukułka, sroka, wilga, dzięcioł, sowa, wróbel?

(To ptaki: fruwają, mają ciało pokryte piórami, dziób, ogon, skrzydła, dwie kończyny zakończone szponami, wydają charakterystyczne głosy, znoszą jajka, z których wykluwają się młode).

− Co wspólnego mają: mysz polna, zając, ryś, wiewiórka, chomik, dzik?

(To ssaki: są stałocieplne – mają stałą temperaturę, skórę mają pokrytą sierścią, dwie pary kończyn do poruszania się, płuca, siedem kręgów szyjnych, rozwinięte półkule mózgowe, młode są karmione mlekiem matki, są żyworodne – rodzą się żywe)

5. Słuchanie opowiadania A. Galicy O zwierzątku zwanym osiołkiem.

*  Wymienianie nazw zwierząt niespotykanych w Polsce na wolności.

− Gdzie możemy je zobaczyć?

− Czy te zwierzęta w innych krajach (na innych kontynentach) są wykorzystywane do pracy?

(Słonie w Indiach, wielbłądy na pustyni...).

− Gdzie możemy zobaczyć osła?

•  Słuchanie opowiadania.

Pewnego słonecznego dnia pies wylegiwał się obok budy, kot siedział na płocie i rozglądał się leniwie dookoła, a kury jak zwykle szukały ziarna na podwórku. Nagle na łące za płotem pojawiło się nie wiadomo skąd wesołe zwierzątko.

Zgrabnie skakało po trawie, podnosząc wysoko kopytka.

Pierwszy zobaczył je kot, po chwili pies podniósł głowę i zaczął węszyć, a kury, jak zwykle jedna przez drugą, gdakały: Ko-ko-ko, kto to? Kto to?

Wesołe zwierzątko stanęło przed furtką i powiedziało: – I-ja!

– Jak się masz? – zaszczekał pies, a wesołe zwierzątko odpowiedziało:

– Dzień dobry, i-ja, i-ja!

– Wiemy, że to ty – mruknął kot – ale lepiej powiedz, jak się nazywasz.

Zwierzątko zastrzygło uszami, pokręciło głową i zawołało:

– I-ja, i-ja, zapomniałem!

– To-to-to na pewno jest mały konik – zagdakały kury. – Ma cztery ko-ko-kopytka, biega, skacze, to musi być mały ko-ko-konik.

– Ee tam – miauknął kot – koń nie ma takich długich uszu, a ponieważ takie długie uszy mają zające, to on pewnie też jest zającem.

– Tyś chyba nigdy nie widział zająca – warknął pies – zając nie ma kopytek ani ogona z pędzelkiem. Może to jest koza?

– Ko-ko-koza ma rogi – mądrzyły się kury – a on rogów nie ma, więc nie może być ko-ko-kozą.

I tak podwórkowe zwierzaki sprzeczały się ze sobą.

Tymczasem wesołe zwierzątko podskakiwało, rozglądając się po podwórku, a w końcu zaczęło skubać trawę pod płotem. Zwierzęta naradziły się między sobą, ale nie mogły odgadnąć, kto to może być – nie jest kozą, bo brakuje mu rogów, ani zającem – bo ma kopytka, ani konikiem – bo koń nie ma takich długich uszu.

A więc co to za zwierzątko, które zapomniało, jak się nazywa?

– Ko-ko – koniecznie musisz sobie przypomnieć – doradzały mu kury.

I właśnie wtedy zwierzęta usłyszały dobiegające z daleka wołanie:

– I-ja, i-ja, i-ja.

Wesołe zwierzątko też to usłyszało i pobiegło ile sił w nogach.

– Wrr-wrr-wracaj! – złościł się pies.

– No cóż, idę spać – mruczał kot.

– Nie dowiemy się, kto to był...

Ale właśnie wtedy rozległ się tupot czterech kopytek, zwierzątko wróciło i zawołało wesołym głosem:

– Spytałem mamę i już wiem, jak się nazywam. Jestem osiołek!

– Osiołek! – pokiwały głowami zdumione zwierzęta.

Więc tak wygląda osiołek. Cztery nogi z kopytkami, mały ogonek, wielkie uszy i zapomina, jak się nazywa.

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Czy zwierzęta na podwórku znały wesołe zwierzątko?

− Czy zwierzątko wiedziało, jak się nazywa?

− Co to było za zwierzątko?

− Jaki głos wydaje osioł?

− Jak wygląda osioł?

• Naśladowanie głosu osła: i-ja, i-ja... na przemian: głośno, cicho.

6. Zabawa ze śpiewem przy piosence Dżungla

https://www.youtube.com/watch?v=O1VpK3ffprw

 

Dżungla, dżungla-  ręce mają podniesione do góry, naśladują kołyszące się drzewa,

taka wielka dżungla-  zataczają przed sobą obiema rękami duże koła,

poplątane zwoje- wykonują rękami młynek, dzikich lian.

Mieszka sobie w bambusowej chatce-  ręce składają w trójkąt nad głowami,

Ambo Sambo – wielkiej dżungli pan- obracają się wokół własnej osi,

Refren:

Strusie mu się w pas kłaniają-  kłaniają się w pas,

małpy na ogonach grają-prawą ręką trzymają małpi ogon, a lewą

naśladują grę na ogonie,

Ambo tu, Ambo tam-  rytmicznie wskazują dłońmi

Ambo tu i tam- na przemian, prawą i lewą stronę,

II

Ambo Sambo, doskonale znam go-  obracają się wokół własnej osi,

węża się nie boi ani lwa-  naśladują dłońmi wijącego się węża, a potem –

ryczącego lwa,

Dla swych dzikich-  wyciągają do przodu otwartą dłoń,

leśnych ulubieńców , w dłoni coś smacznego zawsze ma.

Refren: jw.

 

7. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 85.

Nazwanie zwierząt, które są na rysunkach. Pokolorowanie rysunków tych zwierząt, które są zwrócone w lewą stronę.

Na dzisiaj to wszystko. Życzę miłej i  udanej zabawy .