Witam Was kochane Dzieci i zapraszam do pracy. Kolejne zajęcia związane z wiosną na wsi.

Temat dzisiejszego dnia: Tyle stóp, tyle kroków.

1.Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza Teresy Fiutowskiej pt. Podwórkowa awantura.

Kura gdacze, kaczka kwacze –

goni kurę mokrą raczej.

Gęś też syczy, kogut pieje.

Gwałtu! Rety! Co się dzieje?

Ryczy krowa, świnia kwiczy,

a indyk się rozindyczył.

Kot mysz goni, głośno miauczy.

– Dość awantur! Już wystarczy!

Tak pies Burek głośno szczeka

i już słychać go z daleka.

Koza meczy:

mee, mee, mee…

– Czego psisko mądrzy się?

Dla ochłody – wiadro wody

poleją na głowy, brody!

Wyszły z mody awantury!

A sio, gęsi, a sio, kury! –

Powiedziała, co wiedziała,

białą brodą pokiwała,

pochyliła nisko rogi.

– Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!

Awantura się skończyła,

bo ta koza groźna była.

2. R. wyjaśnia niezrozumiałe zwroty, a następnie zadaje pytania do wiersz:

− Które zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze?

− Jakie zwierzę próbowało je uspokoić? W jaki sposób to zrobiło?

R. zwraca uwagę na głosy, jakie wydawały zwierzęta.

 

3.Opowieść ruchowa przy muzyce – Wycieczka na wieś.

Nadeszła wiosna. Na wsi jest zielono i radośnie. (Dziecko maszeruje za R. w rytmie wybranego przez niego nagrania wesołej melodii). Odwiedzamy wiejską zagrodę. Straszny tutaj gwar. Widać domowe zwierzęta: owce, krowy, świnie, kaczki, gęsi, kury, indyki. (R. wymienia nazwy gatunków zwierząt, dziecko naśladuje ich charakterystyczne głosy).

Patrz, przyfrunęły bociany. Wysoko na dachu domu mają swoje gniazdo. (Dziecko robi daszek nad oczami, spogląda w górę. Następnie w rytmie bębenka porusza się za R., naśladując charakterystyczne ruchy i klekot bociana). Za płotem gospodarstwa widać pole. Rośnie na nim zboże. Zamieniamy się w trawy i kłosy zbóż. (Dziecko przechodzi do przysiadu, słychać ciche dźwięki bębenka. Na hasło: Rośniemy, dźwięki stają się coraz głośniejsze, dziecko powoli wstaje). Na łące pojawiają się zające. Małe zajączki chcą się bawić. Chowają się w trawie. Widać ich duże uszy. (Charakterystyczny rytm bębenka lub uderzenie w dłonie zachęca do podskoków – dziecko naśladuje ruchy zajączków.

Ponownie słychać nagranie wesołej melodii). W ogrodach kwitną piękne kwiaty, ich kielichy otwierają się do słoneczka. (Unoszą ręce w górę, naśladują otwierające się do słońca kielichy kwiatów). Za domem jest sad. Przez chwilę odpoczniemy w cieniu drzew, słuchając świergotu ptaków. (Dziecko kładzie się na plecach. Umieszcza ręce na przeponie i miarowo oddychają).

 

4. Długi, krótki – ćwiczenia w mierzeniu długości.

• Ćwiczenia dotyczące zrozumienia stałości miary. Osiem tasiemek w dwóch różnych kolorach. R. układa z tasiemek dwie drogi (każda składa się z czterech tasiemek w tym samym kolorze, np. droga czerwona i droga żółta).

 • Dwie drogi równoległe. R. pyta: − Czy obie drogi mają taką samą długość? Jedna z dróg zakręca.

− Czy teraz drogi mają taką samą długość? − Dlaczego uważacie, że czerwona droga jest dłuższa?

R. wraca jeszcze raz do pierwszego przypadku. − Czy drogi mają taką samą długość? − Dlaczego tak uważacie? Jedna z dróg zakręca.

 − Czy drogi nadal mają taką samą długość? − Jak można udowodnić, że są tej samej długości? (Drogi mają taką samą długość, bo nadal są te same cztery tasiemki, tylko przesunięte).

• Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą. Mały dywan. Dziecko  i rodzic mierzy szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy dotykają pięty drugiej stopy) i głośno licząc.

− Dlaczego wyszły  różne wyniki?

− Czy wasze stopy są jednakowej długości?

• Mierzenie długości dywanu krokami. Mały dywan. Dziecko i rodzic mierzy długość dywanu krokami, które głośno liczy.

 − Dlaczego wyszły  różne wyniki?

− Z czym jest związana długość waszych kroków? (Ze wzrostem).

• Pokaz linijki, miarki krawieckiej

 

5. Karta pracy, cz. 4, s. 7.

Olek i Ada zastanawiają się, która tasiemka jest dłuższa. Zastanówcie się, jak to sprawdzić. Kolorowanie tasiemek. Kończenie rysowania kurcząt według wzoru. Kolorowanie trzeciego kurczęcia, licząc od prawej strony.

 

6. Zabawa ruchowa:

Potrzebna będzie gazeta

•• Zabawa ożywiająca.

Dziecko biega z wymijaniem przedmiotów w domu i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocne uderzenie w dłonie i zapowiedź: Burza, zatrzymuje się i – przyjmuje dowolną pozycję – chroni się przed zmoknięciem, wykorzystując gazetę.

•• Dz. stoi w rozkroku, trzymając oburącz złożoną gazetę – w skłonie w przód wymachuje gazetą w tył i w przód. Po kilku ruchach prostuje się i potrząsa gazetą w górze.

•• Dz. wykonuje klęk podparty, dłonie ma na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz – przy zgiętych w łokciach rękach opada tułowiem w przód, dotka gazety brodą i powraca do pozycji wyjściowej.

•• W leżeniu przodem – dz. unosi gazetę trzymaną za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach, skierowane w bok), dmucha na gazety i wprowadza je w ruch.

•• Dz. kładzie gazetę na podłodze, zwija je po przekątnej w rulonik i przeskakuje przez nie bokiem z jednej strony na drugą, od jednego końca do drugiego

•• Dz. w staniu, ruloniki trzyma za końce, z przodu – przekłada nogę przez rulonik, wytrzymuje w staniu jednonóż, wykonując dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie tą samą drogą przejście do pozycji wyjściowej (ćwiczenie należy wykonać prawą nogą i lewą nogą, na zmianę).

•• Ugniatanie gazety tak, aby powstały kulki (piłki) – rzuca kulkami i chwyta je w miejscu, w chodzie, w biegu; rzuca i chwyta, wykonuje dodatkowe zadania, np.: przed chwytem wykonują klaśnięcie, dotyka ręką podłogi, robi rękami młynek, wykonują obrót itp.

•• W leżeniu przodem – przetacza kulki z ręki do ręki, podrzucają kulki oburącz, jednorącz.

•• Maszeruje z kulką na głowie i tworzą dwa szeregi oddalone od siebie o 5 lub 6 kroków.

•• Ćwiczenia korektywne i uspokajające.

Dziecko maszeruje we wspięciu na palcach, z kulką na głowie, i przechodzi do siadu skrzyżnego.

• W siadzie skrzyżnym – wykonuje skręty głową w prawo, w tył i w lewo, w tył.

• W siadzie podpartym, kolana mają rozchylone, kulki położone między stopami – podrzuca kulki stopami, chwyta rękami.

• W marszu, kulki trzymane w dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe – wykonuje wdech nosem i próbują zdmuchiwać kulki z dłoni.

7. Karta pracy, cz. 4, s. 8.

Kolorowanie tak samo puzzli ze zdjęciami dorosłych zwierząt i ich dzieci. Nazywanie mam i ich dzieci. Czytanie całościowe nazw zwierząt przedstawionych na zdjęciach (5-latki) lub samodzielne (6-latki). Naklejanie ich zdjęć w odpowiednich miejscach.

 

8. Utrwalenie nazw rodzin zwierząt, np.:

-kogut, kura, kurczątko

-krowa, byk, cielątko

-klacz, ogier, źrebak

-kaczka, kaczor, kaczątko

-baran, owca, jagnię

-kozioł koza, koźlątko

Bajka edukacyjna utrwalająca nazwy zwierząt i ich dzieci.

https://youtu.be/E5bWIQo182c

 

9. Słuchanie piosenek nt. zwierząt mieszkających na wsi:

https://youtu.be/E5bWIQo182c

https://youtu.be/QPqALIknKwY

https://youtu.be/x9x5BdvCI44

https://youtu.be/n-LmEiu-kZQ

https://youtu.be/30nw6AtuGiQ

 

 

Dla chętnych:

Praca plastyczna nt.: „Zwierzęta z dłoni dziecka”. Inspiracje:

https://pracaplastyczna.pl/index.php/zwierzeta/453-zwierzaki-z-reki

    

 

Miłej pracy! Pozdrawiam serdecznie Ciocia Asia;-)