Czerwiec, tydzień 3

Temat tygodnia: Pożegnania nadszedł czas,                       w kolorowy letni czas.

 

Ćwiczenia poranne: „Rób taj jak ja”

https://www.youtube.com/watch?v=QLulnqyXCjs

 

 

Temat dnia:  Pocieszajki dla maluszków

 

• Zabawa z elementem ćwiczeń ortofonicznych – Różne pojazdy.. Dzieci swobodnie maszerują w dowolnych kierunkach. Na ustalone hasła wyruszają na wycieczkę różnymi pojazdami:  ustawiają się, tworząc pociąg, i poruszają w różnych kierunkach, naśladując odgłos jadącego pociągu: tuf, tuf, tuf, dobierają się w pary, stają jedno za drugim, chwytają się w pasie, naśladują jadące autokary, wydając dźwięki: tur, tur, tur, biegną drobnymi krokami, naśladują jadące motocykle: drum, drum, drum, wrr, ręce naśladują trzymanie kierownicy.

• Słuchanie piosenki: Przedszkola czas już minął

https://www.youtube.com/watch?v=8JYyc0eSl_c

Przedszkola czas już minął i jest nam jakoś smutno, 
a nasza pani w kącie łka, bo rozstać nam się trudno.
Patrzymy na nią z żalem tak, a w oczach pełno łez.
Jesteśmy znowu w sali, gdzie wspomnień tyle jest.

W jednym uścisku złączmy dłonie, niech wszystkie panie przyjdą też.
I tak się wspólnie pożegnamy, przedszkola nadszedł kres.

 W serduszkach naszych pamięć tkwi o dniach spędzonych tutaj.
Tak dobrze razem było nam w przedszkolnych ciepłych murach.
W przedszkolu to ostatni dzień, rozstania nadszedł czas 
i powolutku, cicho, już opuszczamy Was.

Rozmowa na temat tekstu piosenki: R. zadaje pytania dotyczące tekstu piosenki:

 − O czym jest ta piosenka?

 − Jakie zdarzenia zapamiętacie z naszego przedszkola?

• Określanie charakteru melodii oraz liczby zwrotek piosenki.

. • Ćwiczenia emisyjne na samogłoskach: https://www.youtube.com/watch?v=k5-WuEgh_kg oraz sylabach: wa,wo,wu,wy,wi.

Relaksacja-  Zabawa przeciwko agresji – Chroniący nas szałas.

Dziecko jest mistrzem budowy. Mistrz musi z materiału np. koca utworzyć szałas. Po zbudowaniu szałasu wchodzi do niego i przebywa w nim przez chwilę, czując się wspaniale.

 

• Zabawa-  Z czym kojarzy się przedszkole. Karton z obrazkiem przedszkola, mazak. Dzieci podają skojarzenia z przedszkolem, a N. zapisuje je wokół obrazka przedszkola. Np. uśmiech, sympatia, dobre obiadki, różne zabawki, troskliwość, zrozumienie…

 

 • Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów. Książka (s. 86–89) dla każdego dziecka.

Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać, bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie.

 Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach.

Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały.

Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki: – O! Popatrz, misiu, tu jest łazienka, wodą się zmywa farbę na rękach, a ty masz łapki całe w powidłach, więc musisz użyć wody i mydła! Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę: Kum, kum, kum! Rech, rech, rech! Było przedszkolaków trzech. Hopsa, w lewo! Hopsa, w prawo! Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo! Ucz się, misiu, z nimi ćwicz, skacz i do dziesięciu licz! Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej… Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek.

Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę. Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały:

 – Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie, nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie, a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole, będziemy wspominać kochane przedszkole!

 Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić.

 – Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi. – Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A – przeliterowała. – A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody – dodała Ada. – Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach. – Mnie też! – I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia. – Kwadraty – dokończyła Ada.  – Tak! Kwadraty! – I co jeszcze? – Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć.– I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada. – A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię. – Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę. – I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec! – Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się we Francji. – Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę.

Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem „złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami.

Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni.

 – Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama.

– Zostawiłam pudełko z pocieszajkami.

– A co to są pocieszajki?

 – To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko. Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej.

– To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła. 

– Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.

 

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?

 − Co przygotowali młodsi koledzy?

− Co robiły Ada i Kasia?

− Kogo pożegnała Ada?

− Co to były pocieszajki Ady?

− Gdzie je zostawiła?

• Ćwiczenia w książce. Książka (s. 86–89) dla każdego dziecka.

Czytanie tekstu znajdującego się pod ilustracjami.

• Nauka wierszyka z opowiadania fragmentami, metodą ze słuchu.

Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie, nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie, a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole, będziemy wspominać kochane przedszkole!

• Zabawa ruchowa – Po muszli ślimaka.

Kreda. Dzieci siadają na podłodze z wyprostowanymi nogami; przesuwają się do przodu, nie uginając nóg i nie pomagając sobie rękami. Idą kolejno, tip-topkami – po linii przypominającej kształt muszli ślimaka, narysowanej kredą na podłodze.

• Obrazek o lecie – wykonanie prezentu dla kolegi/koleżanki na pożegnanie przedszkola(wybraną techniką). Dla dziecka: kartka A5, kredki, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą, pastele, kartka z kolorowego bloku technicznego, klej, bibuła, kolorowy papier. Ozdabianie powstałych ramek kulkami z kolorowej bibuły lub kawałkami kolorowego papieru.  Podpisanie się, samodzielnie z tyłu obrazka.   Wykonanie prac przez dzieci. Porządkowanie miejsc pracy.
•  Wręczenie wykonanych prac wybranemu koledze/wybranej koleżance.

Zabawy na świeżym powietrzu: obserwowanie roślin i zwierząt, rozpoznawanie ich i nazywanie.

 • Masaż pleców. Dzieci i Rodzice dobierają się w pary. Dziecko klęka, podpierając się rękami o podłogę, pozwalając głowie swobodnie zwisać. R. staje z boku i także klęka, ale pozostaje wyprostowane, z wolnymi rękami. Nie rozmawiają ze sobą. R. dziecko kładzie ostrożnie ręce na plecach partnera i wykonuje masaż (klepie, głaszcze, stuka…). Po chwili następuje zmiana ról.

 • Karta pracy, cz. 4, s. 72. Odszukiwanie na obrazku piłek. Określanie ich położenia. Rysowanie po śladzie drogi piłki do bramki.

Dziękuję za wspaniałą zabawę!

Do zobaczenia jutro!