Temat kompleksowy:

Zabawa w teatr.

Temat dnia (poniedziałek 12.04.2021):

Teatrzyk w przedszkolu.

 

Zestaw zabaw ruchowych – na cały tydzień!

Poznawanie i wyczuwanie własnego ciała

• Maszerowanie w różnych kierunkach z wysokim unoszeniem kolan

.• Podskakiwanie na jednej nodze

.• Chodzenie tyłem w siadzie podpartym.Zdobycie pewności siebie i orientacji w przestrzeni

• Kilkoro dzieci siedzi skrzyżnie w pewnych odstępach od siebie, a pozostałe slalomem czwo-rakują między nimi. Po chwili następuje zmiana ról.

Nawiązywanie kontaktu z partnerem, ćwiczenia z:

• Ćwiczący pasywny kładzie się na brzuchu w poprzek sali, ćwiczący aktywny porusza się po sali w klęku podpartym, z omijaniem przeszkód. Ćwiczenia przeciwko:

• turlanie partnera po sali z lekkim oporowaniem

• klęk prosty – delikatne siłowanie się.

Ćwiczenia kreatywne Improwizacje ruchowe z małymi piłkami przy dźwiękach nastrojowej muzyki.

1.   Zabawa: Jaka jest wiosna?

Rodzic cicho wypowiada kolejne litery alfabetu, a dziecko mówi STOP.

Dziecko podaje określenie, jakie wg niego pasuje do wiosny.

Musi ono się zaczynać na głoskę na, której zatrzymał się rodzic, np.:

k- wiosna jest kolorowa,

s- wiosna jest słoneczna.

 

2.   Powitanka

https://www.youtube.com/watch?v=dvSAoxWiVT4

3.   Budowanie zamków z klocków. Po zbudowaniu zamków dzieci określają, kto może mieszkać w ich budowlach. Pobudzenie wyobraźni dzieci.

4.   Zabawa Z jakiej to jest baśni? Rodzic przygotował cztery zestawy obrazków: po trzy obrazki charakterystyczne dla znanych dzieciom baśni.

• Las, wilk, koszyk z jedzeniem.

• Las, mały dom, siedem krasnoludków.

• Kot, zamek, kareta.

• Pierniki, miotła, las.

Dzieci nazywają obrazki, dzielą rytmicznie ich nazwy. Potem nazywają baśnie, z których pochodzą.

 

 

 

 

 

5.   Słuchanie opowiadania S. Karaszewskiego Bardzo ważna rola.

1.      Oglądanie obrazka (zdjęcia) przedstawiającego wnętrze teatru. Dzieci wskazują i nazywają: scenę, kurtynę, scenografię.

2.      Słuchanie opowiadania.

Starszaki coraz częściej myślały o szkole. Powoli wyrastały z przedszkola, tak jak się wyrasta z przyciasnych butów czy kusego ubranka. Wyobrażały sobie, jak będzie w nowym miejscu. – Jesteśmy już prawie uczniami – powiedziała Zosia. – Zanim pożegnamy przedszkole, może warto pokazać młodszym kolegom, czego nauczyliśmy się tutaj. I starszaki w porozumieniu z panią postanowiły przygotować teatrzyk. Dzieci przez wiele dni uczyły się swoich ról. Recytowały wierszyki, śpiewały piosenki i tańczyły różne tańce. Po kilku próbach starszaki znały swoje role na pamięć. Na scenie czuły się pewnie, jak prawdziwi aktorzy. Prawie wcale nie zapominały, co mają powiedzieć i rzadko się myliły. Pomagały paniom z przedszkola w przygotowaniu kolorowych dekoracji i kostiumów. – Będzie teatrzyk w przedszkolu – powiedziała Zosia przy kolacji. – Teatrzyk? – zainteresował się braciszek Zosi. Misiek był w najmłodszej grupie tego samego przedszkola. Był bardzo dumny ze swej starszej siostry. Ona wszystko wiedziała, wszystko umiała i pomagała Miśkowi we wszystkim. – Taki teatrzyk z kukiełkami? – spytał Misiek. – Nie, bez kukiełek. Sami będziemy grali. Same starszaki! – Ty, Zosiu, też? – O tak! Będę grała Bardzo Ważną Rolę! Nadszedł dzień uroczysty, niecierpliwie wyczekiwany w przedszkolu. W dużej sali przedszkolnej kurtyna zasłaniała scenę. Przed zasłoną stanęły rzędy krzesełek dla widzów. Wszystkie grupy przedszkolne z wyjątkiem starszaków zasiadły na widowni. Wszystkie starszaki zniknęły w szatni, która zmieniła się w teatralną garderobę. Starszaki przebierały się w kostiumy specjalnie przygotowane dla aktorów przedstawienia. Rozległ się gong i kurtyna odsłoniła scenę z kolorowymi dekoracjami. Rosła tam piękna, rozłożysta jabłoń. Za jabłonią było pole i łąka, a za łąką las. Między łąką a lasem płynęła rzeka. A w tej rzece pluskały się ryby. Między sceną a widownią stał duży zegar. Z tarczą podzieloną na cztery części i jedną wskazówką. Nie pokazywał godzin, ale pory roku. Każda pora roku była w innym kolorze. Zima – biała, wiosna – zielona, lato – złote, jesień – brązowa. Na scenę wbiegły starszaki i zaśpiewały piosenkę o porach roku. Bim! – zegar zadzwonił jeden raz. Wskazówka pokazała białe pole z napisem ZIMA. Rozległ się szum wiatru i sypnął śnieg. Na scenie zrobiło się biało. Gałązki jabłoni pokryły się szronem. Jabłonka trzęsła się z zimna i miała bardzo smutną minę. Po chwili, przykryta kołderką śniegu, zasnęła na stojąco. Na scenę wbiegły dzieci przebrane za leśne zwierzęta. Były tam sarenki, jelonki, zajączki i ptaki zimujące. Takie, co nie odleciały do ciepłych krajów. Bardzo smutne, zmarznięte i głodne zwierzęta drżały z zimna. Szukały pożywienia pod śniegiem.

 Na scenę wbiegły dzieci w zimowych ubrankach i chłopiec przebrany za leśniczego. Dzieci sypały smakołyki dla ptaków do karmnika i wieszały słoninkę na gałęziach jabłonki. Leśniczy wykładał siano, marchew i kapustę dla czworonożnych mieszkańców lasu. Głodne zwierzęta najadły się do syta i zatańczyły z radości. Misiek wpatruje się w scenę. Gdzie Zosia? Nigdzie jej nie ma. Jak to, przecież Zosia miała grać Bardzo Ważną Rolę! Bim-bam! – zegar zadzwonił dwa razy. Wskazówka pokazała zielone pole z napisem WIOSNA. Zaczął padać deszcz. Śnieg na polach roztopił się. Wyparował szron z gałęzi jabłoni. Zazieleniły się pola, łąki i drzewa w lesie. Jabłonka obudziła się i uśmiechnęła radośnie. Jej gałązki pokryły się białymi kwiatami i młodymi listkami. Wokół drzewa tańczyły dzieci przebrane za pszczoły i motyle. Z ciepłych krajów przyleciały jaskółki, żurawie i bociany. Misiek obserwuje scenę. Coraz bardziej się niepokoi. Gdzie Zosia? Nigdzie jej nie ma! Jak to? Przecież Zosia miała grać Bardzo Ważną Rolę! Bim-bam-bom! – zegar zadzwonił trzy razy. Wskazówka przesunęła się na złote pole z napisem LATO. Słońce świeciło coraz mocniej. Zieleń na polach i łąkach zastąpiły żółto-złote kolory dojrzewającego zboża i żółknących traw. Jabłonka miała bardzo zadowoloną minę. Pod przekwitającymi kwiatami pojawiły się zawiązki owoców. Szybko rosły jak nadmuchiwane baloniki. Zmieniały się w zielone jabłka. Po minie jabłonki widać było, że jest jej ciężko. Ciężar rosnących owoców przygina ręce – gałęzie jabłonki – do ziemi. Misiek wypatruje Zosi na scenie. Zbiera mu się na płacz. Gdzie Zosia? Nigdzie jej nie ma! A przecież Zosia miała grać Bardzo Ważną Rolę! Bim-bam-bom-bum! – zegar zadzwonił cztery razy. Wskazówka pokazała pole brązowe z napisem JESIEŃ. Zachmurzyło się. Las przybrał jesienną szatę z liści żółtych, czerwonych i brązowych. Powiał jesienny wiatr. Dzieci przebrane za kolorowe liście zatańczyły na scenie. Wiatr strąca dojrzałe, czerwone owoce z jabłoni. Im więcej owoców ląduje na ziemi, tym większa ulga maluje się na twarzy drzewa. Gdy spada ostatnie jabłko, jabłonka unosi ręce – gałęzie – do góry i tańczy radośnie. Dookoła niej tańczą pszczoły, motyle, ptaki i leśne czworonogi. Na scenę wchodzą dzieci z koszykami i, śpiewając, zbierają jabłka. Wieje w polu psotny wiatr i jabłonką trzęsie, a z jabłoni jabłek grad szur, szur przez gałęzie! Starszaki z koszykami pełnymi jabłek schodzą ze sceny. Idą między widzów. Rozdają dzieciom dojrzałe, słodkie owoce. Jabłko, co czerwienią lśni, do przedszkola niosę. Jeśli zechcesz, oddam ci, weź, jabłuszko, proszę! Stojące na scenie drzewo jabłoni macha gałęziastą ręką do Miśka. – Zosia! – woła uradowany chłopiec i biegnie do siostry. Wbiega na scenę i rzuca się w objęcia dziewczynki. – Nie poznałem cię, bo się przemieniłaś w jabłonkę! A przecież cały czas patrzyłem na ciebie, Zosiu! Nie mogę uwierzyć, że to ty!A Zosia na to: – Mówiłam, Michałku, że gram w przedstawieniu Bardzo Ważną Rolę!

3.     Rozmowa na temat opowiadania.

– O czym było przedstawienie?

– Za jakie postacie były przebrane dzieci?

– Czy Michał rozpoznał siostrę?

– Za kogo była przebrana?

6.   Zabawa Raz, dwa, trzy, Babajaga patrzy!

7.   Wyklaskiwanie prostych rytmów podanych (wyklaskanych, wytupanych) przez Rodzica

 

 

Na zakończenie pogimnastykujmy się przy Waszej ulubionej piosence :-)

https://www.youtube.com/watch?v=oGJg1RSOof4

 

 

Kochani na dziś to już wszystkie zadania, mam nadzieję, że wiecie co to takiego Teatr i jak on wygląda!:-)

Pozdrawiam serdecznie.

Do jutra!!!